کد مطلب:329544 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:157
دفاع از دختر امام حسین (ع ) در مجلس یزید
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
فاطمه دختر امام حسین (ع ) می فرماید: هنگامی كه ما را با آن وضع رقت بار وارد مجلس یزید نمودند، یزید از مشاهده حال ما متاءثر شد. همان وقت یكی از شامی ها كه آدمی سرخ گون بود، چشمش به من كه دختری زیبا چهره بودم افتاد. به یزید گفت : چقدر مناسب است این كنیزك را به من ببخشایی . موی بر اندام من راست شد و لرزه سراپای مرا فرا گرفت و خیال كردم چنین واقعه هم باید اتفاق بیفتد، بی تابانه جامه عمه ام را به دست گرفته و به دامن او پناهنده شدم .
زحرف شامی آن كودك بر آشفت
در آن آشفتگی با عمه اش گفت
یتیمی بس نبود این ناتوان را
كه خدمتكار باشم این خسان را
عمه ام كه می دانست هیچ گاه یك چنین اتفاقی صورت مقصود به خود نمی گیرد، به آن مرد شامی خطاب كرده و گفت : به خدا دروغ می گویی و برای همیشه مورد سرزنش خویش و تبار خواهی بود. چنان نیست كه پنداشته ای ! نه تو می توانی به این مقصود برسی و نه یزید می تواند به این آرزو نایل گردد.
یزید در خشم شده و گفت : دروغ می گویی ، من می توانم به او دست پیدا كنم و اگر بخواهم اراده خود را صورت عمل می پوشانم .
زینب (س ) فرمود: هیچ گاه به مراد خود نمی رسی و خدا تو را توان چنین منظوری نخواهد داد و هرگاه بخواهی پیش از این در انجام این منظور پافشاری بنمایی ، باید از آیین ما دست برداری و به دین دیگران در آیی .
یزید از زیادی خشم پریشان شده گفت : با مثل منی چنین سخن می گویی و مرا به بی دینی نسبت می دهی . همانا برادر و پدر تو از دین خارج شدند.
زینب (س ) فرمود: ای یزید، اگر اندك دینی تو و جد و پدرت داشته اید، از بركت راهنماییهای پدر و برادر من بوده است .
یزید گفت : دروغ می گویی ای دشمن خدا!
زینب (س ) فرمود: آری ، امروز بر حمار مقصود سوار شده ای و بر اریكه سلطنت نشسته ای ، باید ستم كنی و به نیروی جهانداری خاندان حضرت رسالت را هدف فحش و ناسزا قرار دهی .
یزید مانند آنكه از این سخن به خود آمده ، خجالت كشید و ساكت شد. آن مرد شامی كه خیال كرد بالاخره ممكن است به مقصود خود برسد و از این سفره ظلمی كه گستره شده او هم سهمی برده باشد، دوباره خواهش خود را اعاده كرد. یزید كه سخت افسرده شد و به بی خردی و بی دینی نسبت داده شده بود، گفت : دور شو! خدا تو را بكشد.(151)
فاطمه دختر امام حسین (ع ) می فرماید: هنگامی كه ما را با آن وضع رقت بار وارد مجلس یزید نمودند، یزید از مشاهده حال ما متاءثر شد. همان وقت یكی از شامی ها كه آدمی سرخ گون بود، چشمش به من كه دختری زیبا چهره بودم افتاد. به یزید گفت : چقدر مناسب است این كنیزك را به من ببخشایی . موی بر اندام من راست شد و لرزه سراپای مرا فرا گرفت و خیال كردم چنین واقعه هم باید اتفاق بیفتد، بی تابانه جامه عمه ام را به دست گرفته و به دامن او پناهنده شدم .
زحرف شامی آن كودك بر آشفت
در آن آشفتگی با عمه اش گفت
یتیمی بس نبود این ناتوان را
كه خدمتكار باشم این خسان را
عمه ام كه می دانست هیچ گاه یك چنین اتفاقی صورت مقصود به خود نمی گیرد، به آن مرد شامی خطاب كرده و گفت : به خدا دروغ می گویی و برای همیشه مورد سرزنش خویش و تبار خواهی بود. چنان نیست كه پنداشته ای ! نه تو می توانی به این مقصود برسی و نه یزید می تواند به این آرزو نایل گردد.
یزید در خشم شده و گفت : دروغ می گویی ، من می توانم به او دست پیدا كنم و اگر بخواهم اراده خود را صورت عمل می پوشانم .
زینب (س ) فرمود: هیچ گاه به مراد خود نمی رسی و خدا تو را توان چنین منظوری نخواهد داد و هرگاه بخواهی پیش از این در انجام این منظور پافشاری بنمایی ، باید از آیین ما دست برداری و به دین دیگران در آیی .
یزید از زیادی خشم پریشان شده گفت : با مثل منی چنین سخن می گویی و مرا به بی دینی نسبت می دهی . همانا برادر و پدر تو از دین خارج شدند.
زینب (س ) فرمود: ای یزید، اگر اندك دینی تو و جد و پدرت داشته اید، از بركت راهنماییهای پدر و برادر من بوده است .
یزید گفت : دروغ می گویی ای دشمن خدا!
زینب (س ) فرمود: آری ، امروز بر حمار مقصود سوار شده ای و بر اریكه سلطنت نشسته ای ، باید ستم كنی و به نیروی جهانداری خاندان حضرت رسالت را هدف فحش و ناسزا قرار دهی .
یزید مانند آنكه از این سخن به خود آمده ، خجالت كشید و ساكت شد. آن مرد شامی كه خیال كرد بالاخره ممكن است به مقصود خود برسد و از این سفره ظلمی كه گستره شده او هم سهمی برده باشد، دوباره خواهش خود را اعاده كرد. یزید كه سخت افسرده شد و به بی خردی و بی دینی نسبت داده شده بود، گفت : دور شو! خدا تو را بكشد.(151)
151-كتاب الارشاد ص 479.